This article, in Galician language, addresses the history of rural neiborghood in the bounds of the city of A Corunha and how it has suffered from different megaprojects that threaten its mere existence. The article refrences a arquitect project led by Ergosfera, a group of architets and how they claim a greater attention to heritage beyond the “academic” concept in order to incorporate those things that really makes the difference in a given city.

“O grupo de arquitectos e arquitectas Ergosfera levaron a cabo unha investigación –Cousa de Elviña– sobre as orixes, o presente e o futuro do conflito entre os habitantes de Elviña e os desenvolvementos urbanísticos da cidade, tomando como base estas dúas vivendas e a súa contorna (A Pereiroa). O proxecto foi realizado no marco do programa Expontáneas da Concellaría de Cultura da Coruña, e é tamén unha exposición que xa se puido ver a semana pasada na sede do Concello, que está actualmente no local da Concellaría de Rexeneración Urbana e Dereito á Vivenda (no barrio de Montealto), e que entre o 18 e o 22 de xullo estará na sede coruñesa do Ministerio de Fomento.

A intervención urbana formulada ten quizais uns obxectivos pouco relevantes na súa materialización formal, pero moi ambiciosos en canto á fenda que tenta abrir: a introdución de dúbidas no pensamento institucional sobre o valor e a lexitimidade destas cousas urbanas sen importancia aparente”, destacan dende o colectivo…En toda cidade hai moitísimos núcleos de orixe preindustrial, e todos teñen enriba a ameaza do urbanismo. Hai que comezar a entender que o patrimonio non é só aquilo que os académicos digan, senón que o patrimonio é todo aquilo que implica unha diferenza na cidade. Nós non valoramos estas casas como un recordo do que foi o mundo rural, antigo, senón que as destacamos como un valor de futuro. Ti imaxina dentro de 50 anos, nunha Alfonso Molina convertida en avenida, a diferenza que establecerían estas casas en relación cos edificios modernos que as rodean. Debemos cambiar o concepto de patrimonio, para non defender só as cousas polo que foron, senón tamén polo que son”, subliña”